次韵和黄江陵重午二绝 其一

次韵和黄江陵重午二绝 其一原文：

夜已阑，月满西楼，深院锁着寂寞的梧桐，秋虫低吟一曲惆怅。你凝视摇红的烛影，不觉睡去，白日所思夜入梦来：“丁巳重阳三日，梦亡妇淡妆素服，执手哽咽……临别有云：‘衔恨愿为天上月，年年犹得向郎圆’。”思念在梦中哽咽着，片片碎了，飞落似春尽溪畔散落的桃花，而爱却如大漠孤坟上的青草，至死都坚持着葱茏之色！你叹，“瞬息浮生，薄命如斯，低徊怎忘？”。你忆，“锈榻闲时，并吹红雨；雕栏曲处，同倚斜阳”。你悲，“梦好难留，诗残莫续，赢得更深哭一场”。风轻云淡，月华如水，今夕何夕？纵有红巾翠袖，谁又能拭你腮边之。梦醒了，伊人软语仿佛仍在耳边徘徊，伊人泪眼仿佛仍在眼前婆娑，然而伊人何在？词人竟沉溺于梦境不能自拔，披衣而起，在茫茫“碧落”中“寻寻觅觅”。又有谁能见证这一夜的辗转，一夜的奔波，一夜的背情呢？或许只有早落在头发上的秋霜吧。真是秋霜？还是“朝如青丝暮成雪”（李白《将进酒》）？谁知道呢。“便人间天上，尘缘未断”，“死者长已矣”（杜甫《石壕吏》），又怎么能再续前缘？只有未亡人的回忆、愁绪还在不断的滋长吧！看着曾经一起流连过的“春花秋叶”，又一次勾起了莫名的伤感。怎么能够承受如此痛苦的煎熬？还是把你忘却吧！抹去了你留在我生活中的印痕。然而邻院幽幽的笛声，又一次把你带回我的身旁。“真无奈”！
［旦］待孩儿请母亲出来拜辞。［外］孩儿，那老泼贱，你去拜别他怎么？［旦］爹爹，天下无有不是的父母，孩儿何忍不辞而去？［丑］侄女言之有礼，待我去请他来。嫂嫂，女儿请你出来拜别。［净在内说］不出来，一似张果老倒骑驴，永远不要见这畜生的面。［丑］侄女儿，你母亲不肯出来受你的拜别。［旦］既不肯出来，待奴自去请。母亲，开门，开门！［净内说］不开，不开！［旦］母亲既不开门，不免就此房(...)
眼下我心情不佳是思念岳阳，身体想要奋飞疾病逼我卧床。隔江的韩注他品行多么美好，常在洞庭洗足放眼望八方。鸿鹄已高飞远空在日月之间，青枫树叶已变红秋霜已下降。玉京山众仙们聚集追随北斗，有的骑着麒麟有的驾着凤凰。芙蓉般的旌旗被烟雾所淹没，潇湘荡着涟漪倒影随波摇晃。(...)
三首《望岳》旨趣、风格的不同，恰好能代表杜甫在青年、中年、暮年三个时期的心态。咏泰山的《望岳》表现的是一种积极用世的思想，代表杜甫青年时期光芒四射，积极进取的人生，因而予人雄奇壮阔的感觉，全诗形成了遒劲峻洁、气魄雄放的风格；咏华山一首流露作者宦途失意，报国无门之情，代表杜甫中年时期失徨，动极思静的人生，此诗因而显得委婉曲折，沉郁顿挫；咏衡山的《望岳》即或是有所讽喻，代表杜甫晚年(...)
“凌波不过横塘路，但目送，芳尘去。”横塘，在苏州城外。龚明之《中吴纪闻》载(...)
“双喜鹊，几报归期浑错。”表现了闺中人急迫盼望丈夫归来又极其失望的心情。在我国民俗中以喜鹊鸣叫为吉祥。“时人之家，闻鹊声皆以喜兆，故谓灵鹊报喜”（《开元天宝遗事》）。“几”极写闺中人的惊喜，失望、复惊喜复失望。久守空房、孤寂的少妇是多么的深情盼望丈夫早日归来啊。双喜鹊的双字极好地衬托出少妇的孤单，真是人不如禽。“尽做旧愁都忘却，新愁何处着？”假设旧愁可以忘记，即使旧日的愁苦都忘掉，眼前被引起的新愁烦又多得没有地方容纳了。“着”多解，这里当安置、容纳解。与该句句式相同的如北宋失调名词“苦恨春醪如水藻，闲愁无处着”，吴淑姬《小重山》词“心儿小，难着许多愁”。其中的“着”均为安置之意。（见张相《诗词曲语辞汇释》）。用委婉曲折的设问，把内心的悲凉苦楚表现得缠绵绯侧淋漓尽致，堪与辛弃疾《念奴娇》的“旧恨春江流不断，旧恨云山千叠”相比美。
杀人贼有了，一行人听我下断。贼人李虎，将平人图财致命，市曹中明正典刑，将金钗还与赵秀才。店小二救人屈死之命，免本户当差。赵鹗你听者：为你有星斗文章，堪可以身望琴堂。则为你扶危救困，遇凶徒解免灾殃。不想你遭冤屈图财致命，险些儿赴发云阳。则为你怀才抱德，先赐你霞帔朝章。加封你开封府尹，三口儿凶变为祥。今日个封妻荫子，一齐的荷君恩拜谢吾皇。半夜灯前学业人，九重宫里受君恩。十年黄卷难酬志，二百青蚨却立身！
凭阑情绪。
⑴姑苏：苏州西南有姑苏山，因而苏州也别称姑苏。⑵柁牙：船柁。柁，同“舵”。牙，牙樯。杜甫《秋兴》诗：“锦缆牙樯起白鸥。”仇注引《埤苍》：“樯尾锐如牙也。”樯即桅竿。⑶诸本并作“鹭眠”。夏校本记：“曹元忠校：‘《鹤林玉露》引作“雁团”。’”杜牧《九日齐山登高》：“江涵秋影雁初飞。”⑷苏台：姑苏台，即吴宫。故址在苏州西南灵岩山。李白《乌栖曲》：“姑苏台上乌栖时，吴王宫里醉西施。”又《苏台览古》：“归苑荒台杨柳新，菱歌清唱不胜春。只今惟有西江月，曾照吴王宫里人。”姜夔翻为新意(...)
下片转写思乡，情调突变。“故乡何处是”不仅言故乡邈远难归，而且还含着“望乡”的动作，也就是说，白天黑夜，作者不知多少次引颈北向，遥望故乡。“忘了除非醉”，平白如话，却极深刻沉痛。借酒浇愁，说明只有醉乡中才能把故乡忘掉，清醒时则无时无刻不思念故乡。“忘”正好表明不能忘。这里正话反说加一层转折，把此意表现得更加强烈：正因为思乡之情把作者折磨得无法忍受，所以只有借醉酒把它暂时忘却，可见它已强烈到何种程度。而作者之所以会有“忘”的念头和举动，不仅是为了暂时摆脱思乡之苦，还同回乡几乎无望有关：如果回归有期，那就存有希望，不会想到把它忘掉；惟其回乡无望，念之徒增痛苦，才觉得不如忘却。真是不敢想却又不能不想，想忘偏又记起。这种思想矛盾和精神痛苦，循环往复，不会完结。结尾二句具体描写上句的“醉” 字。“沉水”即沉香的别称，是一种名贵的熏香。睡卧时所烧的熏香已(...)

次韵和黄江陵重午二绝 其一拼音解读：

yè yǐ lán ，yuè mǎn xī lóu ，shēn yuàn suǒ zhe jì mò de wú tóng ，qiū chóng dī yín yī qǔ chóu chàng 。nǐ níng shì yáo hóng de zhú yǐng ，bú jiào shuì qù ，bái rì suǒ sī yè rù mèng lái ：“dīng sì zhòng yáng sān rì ，mèng wáng fù dàn zhuāng sù fú ，zhí shǒu gěng yān ……lín bié yǒu yún ：‘xián hèn yuàn wéi tiān shàng yuè ，nián nián yóu dé xiàng láng yuán ’。”sī niàn zài mèng zhōng gěng yān zhe ，piàn piàn suì le ，fēi luò sì chūn jìn xī pàn sàn luò de táo huā ，ér ài què rú dà mò gū fén shàng de qīng cǎo ，zhì sǐ dōu jiān chí zhe cōng lóng zhī sè ！nǐ tàn ，“shùn xī fú shēng ，báo mìng rú sī ，dī huái zěn wàng ？”。nǐ yì ，“xiù tà xián shí ，bìng chuī hóng yǔ ；diāo lán qǔ chù ，tóng yǐ xié yáng ”。nǐ bēi ，“mèng hǎo nán liú ，shī cán mò xù ，yíng dé gèng shēn kū yī chǎng ”。fēng qīng yún dàn ，yuè huá rú shuǐ ，jīn xī hé xī ？zòng yǒu hóng jīn cuì xiù ，shuí yòu néng shì nǐ sāi biān zhī 。mèng xǐng le ，yī rén ruǎn yǔ fǎng fó réng zài ěr biān pái huái ，yī rén lèi yǎn fǎng fó réng zài yǎn qián pó suō ，rán ér yī rén hé zài ？cí rén jìng chén nì yú mèng jìng bú néng zì bá ，pī yī ér qǐ ，zài máng máng “bì luò ”zhōng “xún xún mì mì ”。yòu yǒu shuí néng jiàn zhèng zhè yī yè de niǎn zhuǎn ，yī yè de bēn bō ，yī yè de bèi qíng ne ？huò xǔ zhī yǒu zǎo luò zài tóu fā shàng de qiū shuāng ba 。zhēn shì qiū shuāng ？hái shì “cháo rú qīng sī mù chéng xuě ”（lǐ bái 《jiāng jìn jiǔ 》）？shuí zhī dào ne 。“biàn rén jiān tiān shàng ，chén yuán wèi duàn ”，“sǐ zhě zhǎng yǐ yǐ ”（dù fǔ 《shí háo lì 》），yòu zěn me néng zài xù qián yuán ？zhī yǒu wèi wáng rén de huí yì 、chóu xù hái zài bú duàn de zī zhǎng ba ！kàn zhe céng jīng yī qǐ liú lián guò de “chūn huā qiū yè ”，yòu yī cì gōu qǐ le mò míng de shāng gǎn 。zěn me néng gòu chéng shòu rú cǐ tòng kǔ de jiān áo ？hái shì bǎ nǐ wàng què ba ！mò qù le nǐ liú zài wǒ shēng huó zhōng de yìn hén 。rán ér lín yuàn yōu yōu de dí shēng ，yòu yī cì bǎ nǐ dài huí wǒ de shēn páng 。“zhēn wú nài ”！
［dàn ］dài hái ér qǐng mǔ qīn chū lái bài cí 。［wài ］hái ér ，nà lǎo pō jiàn ，nǐ qù bài bié tā zěn me ？［dàn ］diē diē ，tiān xià wú yǒu bú shì de fù mǔ ，hái ér hé rěn bú cí ér qù ？［chǒu ］zhí nǚ yán zhī yǒu lǐ ，dài wǒ qù qǐng tā lái 。sǎo sǎo ，nǚ ér qǐng nǐ chū lái bài bié 。［jìng zài nèi shuō ］bú chū lái ，yī sì zhāng guǒ lǎo dǎo qí lǘ ，yǒng yuǎn bú yào jiàn zhè chù shēng de miàn 。［chǒu ］zhí nǚ ér ，nǐ mǔ qīn bú kěn chū lái shòu nǐ de bài bié 。［dàn ］jì bú kěn chū lái ，dài nú zì qù qǐng 。mǔ qīn ，kāi mén ，kāi mén ！［jìng nèi shuō ］bú kāi ，bú kāi ！［dàn ］mǔ qīn jì bú kāi mén ，bú miǎn jiù cǐ fáng (...)
yǎn xià wǒ xīn qíng bú jiā shì sī niàn yuè yáng ，shēn tǐ xiǎng yào fèn fēi jí bìng bī wǒ wò chuáng 。gé jiāng de hán zhù tā pǐn háng duō me měi hǎo ，cháng zài dòng tíng xǐ zú fàng yǎn wàng bā fāng 。hóng hú yǐ gāo fēi yuǎn kōng zài rì yuè zhī jiān ，qīng fēng shù yè yǐ biàn hóng qiū shuāng yǐ xià jiàng 。yù jīng shān zhòng xiān men jù jí zhuī suí běi dòu ，yǒu de qí zhe qí lín yǒu de jià zhe fèng huáng 。fú róng bān de jīng qí bèi yān wù suǒ yān méi ，xiāo xiāng dàng zhe lián yī dǎo yǐng suí bō yáo huǎng 。(...)
sān shǒu 《wàng yuè 》zhǐ qù 、fēng gé de bú tóng ，qià hǎo néng dài biǎo dù fǔ zài qīng nián 、zhōng nián 、mù nián sān gè shí qī de xīn tài 。yǒng tài shān de 《wàng yuè 》biǎo xiàn de shì yī zhǒng jī jí yòng shì de sī xiǎng ，dài biǎo dù fǔ qīng nián shí qī guāng máng sì shè ，jī jí jìn qǔ de rén shēng ，yīn ér yǔ rén xióng qí zhuàng kuò de gǎn jiào ，quán shī xíng chéng le qiú jìn jun4 jié 、qì pò xióng fàng de fēng gé ；yǒng huá shān yī shǒu liú lù zuò zhě huàn tú shī yì ，bào guó wú mén zhī qíng ，dài biǎo dù fǔ zhōng nián shí qī shī huáng ，dòng jí sī jìng de rén shēng ，cǐ shī yīn ér xiǎn dé wěi wǎn qǔ shé ，chén yù dùn cuò ；yǒng héng shān de 《wàng yuè 》jí huò shì yǒu suǒ fěng yù ，dài biǎo dù fǔ wǎn nián (...)
“líng bō bú guò héng táng lù ，dàn mù sòng ，fāng chén qù 。”héng táng ，zài sū zhōu chéng wài 。gōng míng zhī 《zhōng wú jì wén 》zǎi (...)
“shuāng xǐ què ，jǐ bào guī qī hún cuò 。”biǎo xiàn le guī zhōng rén jí pò pàn wàng zhàng fū guī lái yòu jí qí shī wàng de xīn qíng 。zài wǒ guó mín sú zhōng yǐ xǐ què míng jiào wéi jí xiáng 。“shí rén zhī jiā ，wén què shēng jiē yǐ xǐ zhào ，gù wèi líng què bào xǐ ”（《kāi yuán tiān bǎo yí shì 》）。“jǐ ”jí xiě guī zhōng rén de jīng xǐ ，shī wàng 、fù jīng xǐ fù shī wàng 。jiǔ shǒu kōng fáng 、gū jì de shǎo fù shì duō me de shēn qíng pàn wàng zhàng fū zǎo rì guī lái ā 。shuāng xǐ què de shuāng zì jí hǎo dì chèn tuō chū shǎo fù de gū dān ，zhēn shì rén bú rú qín 。“jìn zuò jiù chóu dōu wàng què ，xīn chóu hé chù zhe ？”jiǎ shè jiù chóu kě yǐ wàng jì ，jí shǐ jiù rì de chóu kǔ dōu wàng diào ，yǎn qián bèi yǐn qǐ de xīn chóu fán yòu duō dé méi yǒu dì fāng róng nà le 。“zhe ”duō jiě ，zhè lǐ dāng ān zhì 、róng nà jiě 。yǔ gāi jù jù shì xiàng tóng de rú běi sòng shī diào míng cí “kǔ hèn chūn láo rú shuǐ zǎo ，xián chóu wú chù zhe ”，wú shū jī 《xiǎo zhòng shān 》cí “xīn ér xiǎo ，nán zhe xǔ duō chóu ”。qí zhōng de “zhe ”jun1 wéi ān zhì zhī yì 。（jiàn zhāng xiàng 《shī cí qǔ yǔ cí huì shì 》）。yòng wěi wǎn qǔ shé de shè wèn ，bǎ nèi xīn de bēi liáng kǔ chǔ biǎo xiàn dé chán mián fēi cè lín lí jìn zhì ，kān yǔ xīn qì jí 《niàn nú jiāo 》de “jiù hèn chūn jiāng liú bú duàn ，jiù hèn yún shān qiān dié ”xiàng bǐ měi 。
shā rén zéi yǒu le ，yī háng rén tīng wǒ xià duàn 。zéi rén lǐ hǔ ，jiāng píng rén tú cái zhì mìng ，shì cáo zhōng míng zhèng diǎn xíng ，jiāng jīn chāi hái yǔ zhào xiù cái 。diàn xiǎo èr jiù rén qū sǐ zhī mìng ，miǎn běn hù dāng chà 。zhào è nǐ tīng zhě ：wéi nǐ yǒu xīng dòu wén zhāng ，kān kě yǐ shēn wàng qín táng 。zé wéi nǐ fú wēi jiù kùn ，yù xiōng tú jiě miǎn zāi yāng 。bú xiǎng nǐ zāo yuān qū tú cái zhì mìng ，xiǎn xiē ér fù fā yún yáng 。zé wéi nǐ huái cái bào dé ，xiān cì nǐ xiá pèi cháo zhāng 。jiā fēng nǐ kāi fēng fǔ yǐn ，sān kǒu ér xiōng biàn wéi xiáng 。jīn rì gè fēng qī yīn zǐ ，yī qí de hé jun1 ēn bài xiè wú huáng 。bàn yè dēng qián xué yè rén ，jiǔ zhòng gōng lǐ shòu jun1 ēn 。shí nián huáng juàn nán chóu zhì ，èr bǎi qīng fú què lì shēn ！
píng lán qíng xù 。
⑴gū sū ：sū zhōu xī nán yǒu gū sū shān ，yīn ér sū zhōu yě bié chēng gū sū 。⑵tuó yá ：chuán tuó 。tuó ，tóng “duò ”。yá ，yá qiáng 。dù fǔ 《qiū xìng 》shī ：“jǐn lǎn yá qiáng qǐ bái ōu 。”chóu zhù yǐn 《pí cāng 》：“qiáng wěi ruì rú yá yě 。”qiáng jí wéi gān 。⑶zhū běn bìng zuò “lù mián ”。xià xiào běn jì ：“cáo yuán zhōng xiào ：‘《hè lín yù lù 》yǐn zuò “yàn tuán ”。’”dù mù 《jiǔ rì qí shān dēng gāo 》：“jiāng hán qiū yǐng yàn chū fēi 。”⑷sū tái ：gū sū tái ，jí wú gōng 。gù zhǐ zài sū zhōu xī nán líng yán shān 。lǐ bái 《wū qī qǔ 》：“gū sū tái shàng wū qī shí ，wú wáng gōng lǐ zuì xī shī 。”yòu 《sū tái lǎn gǔ 》：“guī yuàn huāng tái yáng liǔ xīn ，líng gē qīng chàng bú shèng chūn 。zhī jīn wéi yǒu xī jiāng yuè ，céng zhào wú wáng gōng lǐ rén 。”jiāng kuí fān wéi xīn yì (...)
xià piàn zhuǎn xiě sī xiāng ，qíng diào tū biàn 。“gù xiāng hé chù shì ”bú jǐn yán gù xiāng miǎo yuǎn nán guī ，ér qiě hái hán zhe “wàng xiāng ”de dòng zuò ，yě jiù shì shuō ，bái tiān hēi yè ，zuò zhě bú zhī duō shǎo cì yǐn jǐng běi xiàng ，yáo wàng gù xiāng 。“wàng le chú fēi zuì ”，píng bái rú huà ，què jí shēn kè chén tòng 。jiè jiǔ jiāo chóu ，shuō míng zhī yǒu zuì xiāng zhōng cái néng bǎ gù xiāng wàng diào ，qīng xǐng shí zé wú shí wú kè bú sī niàn gù xiāng 。“wàng ”zhèng hǎo biǎo míng bú néng wàng 。zhè lǐ zhèng huà fǎn shuō jiā yī céng zhuǎn shé ，bǎ cǐ yì biǎo xiàn dé gèng jiā qiáng liè ：zhèng yīn wéi sī xiāng zhī qíng bǎ zuò zhě shé mó dé wú fǎ rěn shòu ，suǒ yǐ zhī yǒu jiè zuì jiǔ bǎ tā zàn shí wàng què ，kě jiàn tā yǐ qiáng liè dào hé zhǒng chéng dù 。ér zuò zhě zhī suǒ yǐ huì yǒu “wàng ”de niàn tóu hé jǔ dòng ，bú jǐn shì wéi le zàn shí bǎi tuō sī xiāng zhī kǔ ，hái tóng huí xiāng jǐ hū wú wàng yǒu guān ：rú guǒ huí guī yǒu qī ，nà jiù cún yǒu xī wàng ，bú huì xiǎng dào bǎ tā wàng diào ；wéi qí huí xiāng wú wàng ，niàn zhī tú zēng tòng kǔ ，cái jiào dé bú rú wàng què 。zhēn shì bú gǎn xiǎng què yòu bú néng bú xiǎng ，xiǎng wàng piān yòu jì qǐ 。zhè zhǒng sī xiǎng máo dùn hé jīng shén tòng kǔ ，xún huán wǎng fù ，bú huì wán jié 。jié wěi èr jù jù tǐ miáo xiě shàng jù de “zuì ” zì 。“chén shuǐ ”jí chén xiāng de bié chēng ，shì yī zhǒng míng guì de xūn xiāng 。shuì wò shí suǒ shāo de xūn xiāng yǐ (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

下片转写思乡，情调突变。“故乡何处是”不仅言故乡邈远难归，而且还含着“望乡”的动作，也就是说，白天黑夜，作者不知多少次引颈北向，遥望故乡。“忘了除非醉”，平白如话，却极深刻沉痛。借酒浇愁，说明只有醉乡中才能把故乡忘掉，清醒时则无时无刻不思念故乡。“忘”正好表明不能忘。这里正话反说加一层转折，把此意表现得更加强烈：正因为思乡之情把作者折磨得无法忍受，所以只有借醉酒把它暂时忘却，可见它已强烈到何种程度。而作者之所以会有“忘”的念头和举动，不仅是为了暂时摆脱思乡之苦，还同回乡几乎无望有关：如果回归有期，那就存有希望，不会想到把它忘掉；惟其回乡无望，念之徒增痛苦，才觉得不如忘却。真是不敢想却又不能不想，想忘偏又记起。这种思想矛盾和精神痛苦，循环往复，不会完结。结尾二句具体描写上句的“醉” 字。“沉水”即沉香的别称，是一种名贵的熏香。睡卧时所烧的熏香已(...)
凭谁说与？叹鸟道长空，

相关赏析

都将咱冷句店，心儿里岂不嫌。屯门塞户刚剑，纸糊锹怎地
阴饴（yi）甥，即史籍所说的吕省，有的称其为吕甥，是晋国大夫，晋惠公的重要大臣。他并不是姓阴，阴是他封邑的名称，其复姓瑕吕。阴饴甥所扶保的晋惠公，是晋献公之子名夷吾。献公在其父统一晋国后的第二年继位，征伐骊戎时虏得了骊姬姐妹，献公很宠爱她们，二人生公子奚齐和悼子，骊姬为了能使奚齐继位，谮恶太子，其实太子申生和公子重耳都很有贤名，得知消息后申生不辨也不走，在曲沃自杀，重耳和夷吾逃亡。跟随重耳的名人不少，而吕省、（郤xi）芮跟随着夷吾。奚齐则被立为太子，但是这只给他带来了厄运。晋献公死后，里克、邳郑杀太子奚齐和悼子，使人迎接重耳入朝，重耳经过斟酌后拒绝了，他们就改迎夷吾。
“双喜鹊，几报归期浑错。”表现了闺中人急迫盼望丈夫归来又极其失望的心情。在我国民俗中以喜鹊鸣叫为吉祥。“时人之家，闻鹊声皆以喜兆，故谓灵鹊报喜”（《开元天宝遗事》）。“几”极写闺中人的惊喜，失望、复惊喜复失望。久守空房、孤寂的少妇是多么的深情盼望丈夫早日归来啊。双喜鹊的双字极好地衬托出少妇的孤单，真是人不如禽。“尽做旧愁都忘却，新愁何处着？”假设旧愁可以忘记，即使旧日的愁苦都忘掉，眼前被引起的新愁烦又多得没有地方容纳了。“着”多解，这里当安置、容纳解。与该句句式相同的如北宋失调名词“苦恨春醪如水藻，闲愁无处着”，吴淑姬《小重山》词“心儿小，难着许多愁”。其中的“着”均为安置之意。（见张相《诗词曲语辞汇释》）。用委婉曲折的设问，把内心的悲凉苦楚表现得缠绵绯侧淋漓尽致，堪与辛弃疾《念奴娇》的“旧恨春江流不断，旧恨云山千叠”相比美。
长流万里。与沈沈沧海，平分一水。孤白争流蟾不没，影落潜蛟惊起。莹玉悬秋，绿房迎晓，楼观光疑洗。紫箫声袅，四檐吹下清气。

作者介绍

罗愿 罗愿(1136～1184)字端良，号存斋，徽州歙县呈坎人。汝楫子。荫补承务郎。宋乾道二年(1166)进士，历任鄱阳知县、赣州通判、鄂州知事，人称罗鄂州。精博物之学，长于考证。文章精炼醇雅，有秦汉古文之风。所撰《新安志》10卷，体例完备，章法严密，舍取并合随主旨而定，尤详物产。提出编纂方志要注重民生，为后世学者重视。著有《尔雅翼》20卷、《鄂州小集》7卷。